Capitulo 26

~Tomas~

Stoje przed drzwiami dziewczyny za którą szaleje . Mam nadzieję, że wszystko wyjdzie tak jak zaplanowałem i, że nikt nie popsuje mi tego cudownego wieczoru. Ludmila potrzebuje pocieszenia i dostanie je ode mnie. Musi mi zaufać i zakochać się we mnie do granic własnych możliwości. Jestem z siebie dumny, wszystko idzie po mojej myśli. Przy niej jestem gentelmenem, a gdy jej nie ma moja ciemna strona wychodzi na jaw. Kluby, dupy i balety, nawet jeżeli zdobęde Lu nie zrezygnuje z zaliczania panienek. Poprawiam jeansową kurtkę na ramionach i patrzę na bukiet czerwonych róż w mojej dłoni. Ona zawsze lubiła te kwiaty. Szeroko się uśmiecham i palcami przejeżdżam po ścianie, w celu znalezienia dzwonka, gdy wyczuwam wypukłość od razu naciskam na guziczek, a po chwili słyszę charakterystyczny dźwięk. Dębowe drzwi uchylają się, mój uśmiech znika z mojej twarzy, moim oczom ukazuje się umięśniony dobrze ubrany Włoch.
- Cześć, jest Lu? Byliśmy umówieni
Federico przeszywa mnie wzrokiem. Przyznam, że wywołało to u mnie lekki niepokój
- Moja dziewczyna szykuje się na randke ze swoim jedynym chłopakiem czyli ze mną. Wasze spotkanie jest nieaktualne
Podkreśla każde słowo. Wyczuł mnie, jestem pewny, że wie o moich zamiarach, pewnie teraz będzie trzymał ją z dala ode mnie
- A czy wy niebyliście pokłóceni?
-Byliśmy, ale już nie jesteśmy. Niechce być niemiły, ale idź już, przeszkadzasz nam
Czyżby pan Pasquarelli był zazdrosny?
- Dobrze, ale przekaż Luci, że byłem
- Nie licz na to, pamiętaj, że ona ma już chłopaka z którym jest szczęśliwa
 Przeraża mnie, czyżby przez te wszystkie lata mojej nieobecności spędził na siłowni?
- Dobrze, zapamiętam, na razie, miłej.randki
Federico nie odpowiada mi, tylko zatrzaskuje drzwi z hukiem przed moim nosem. Czyżby zanosiło się na na walki o serce Ludmily między nami?


~Diego~

Płaczący Leon i titanic, nie tak wyobrażałem sobie dzisiejszy wieczór. W każdym razie wcale nie jest tak źle jak się wydaje... jest o wiele gorzej. Jak można tak rozpaczać?
- Nie ratuj jej idioto, ona nie jest ciebie warta, żadna dziewczyna nie jest niczego warta, zepchnij ją z tych drzwi i wejdź na nie. Ratuj się idioto. Olej ją, ona i tak nie będzie ci wierna.
- Leon, nie przeżywaj tak, to tylko film
Na moje słowa Verdas, wybucha głośnym płaczem, a ja podaje kolejne pudełko chusteczek przyjacielowi ... przyjacielowi? Czy ja nazwałem go przyjacielem? Wariuje! Ja z nim dosłownie wariuje. To wszystko źle mi robi. Hernandez ogarnij się. Czy fakt, że przygarnąłem go do siebie i pocieszam, bo laska go zdradziła czyni z nas przyjaciół? Nie! Po prostu... dobra nie wiem jak to wyjaśnić, ale napewno się nie przyjaźnimy. Nie ma takiej opcji. Ja go tylko lubie... nie ja go nie lubie. Właśnie, ja go nie lubie. Dobra, nawet siebie nie potrafie o tym przekonać. Zerkam na zegarek, na którym widnieje godzina 21:11, może i jest wcześnie, ale jestem zmęczony tym całym dniem.
- Dobra Leon, zbieramy się spać co ty na to?
Szatyn kiwa głową na tak, kładzie się na sofie i przykrywa kocem
-Diego, a będziesz tu póki nie zasne,nie chce tu być sam, bo się rozkleje
Tak, jakby nie zrobił tego już dawno temu na filmie
- Tak, spoko stary poczekam, ale zaśnij szybko, bo też padam, a chce się jeszcze umyć.
Nie mam pojęcia, czemu postanowiłem z nim zostać. Czyżbym naprawdę uważał go za przyjaciela?


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hejoł <3 !
Dziś krótko, a to dlatego, że jutrzejszy rozdział będzie dość dłuższy i zupełnie inny. Mam nadzieje, że nie będziecie się tego spodziewać <3
Widziałam 61 odcinek i jestem mile zaskoczona. W końcu była Fedemiła. Z resztą w dzisiejszym odcinku też będzie *.*

Pozdrawiam i całuje
Ola <3