Capitulo 16

~Francesca~ 

Wściekła... Smutna... Wściekła... Smutna... A może jednak wściekła? 

Nie ważne, w każdym razie bardzo zabolało mnie to co zrobił Diego. urządził mi przedstawienie, w jednej z moich ulubionych restauracji. 

Nie mogę uwierzyć w to, że zachował się tak podle w stosunku do mnie. Wiem, Hernandez zawsze miał swoje wzloty i upadki, ale żeby zostawiać mnie tam samą? I to jeszcze przez problemy Leona, tak Leona tego którego tak bardzo nie lubi. Czasami w ogóle go nie rozumiem, myśli jedno, mówi drugie, robi trzecie. Ciekawi mnie tylko sposób w jaki mnie przeprosi, romantyczna kolacja w restauracji, wspólny wieczór w kinie na jakieś romantycznej komedi czy piknik pod gołym niebem w blasku księżyca. Bardzo pasowało by mi takie rozwiązanie, ale nie Diego musiał wpaść na bardziej specyficzny pomysł

- Diego, dlaczego położyłeś koc na środku pokoju. I gdzie jest mój stolik który tutaj stał

Chłopak uśmiechnął się do mnie, tym swoim słodkim jak miód uśmieszkiem

- Stolik jest na balkonie, a koc to dlatego, że zrobiłem dla ciebie wyjątkowy romantyczny wieczór 

 - Jak to balkonie, zaraz, zaraz jaki wieczór? 

- Romantyczny kochanie, chciałem przygotować dla Ciebie coś niesamowitego dlatego zamówiłem pizzę, za chwilę będzię meczyk więc obejrzymy go razem. 

- To ma być ten twój romantyczny wieczór Diego ? 

- Po meczu włącze radio i potańczymy co ty na to? 

- I to twoim zdaniem jest romantyczne? 

Hernandez podszedł do komody i wziął z niej czerwoną róże, wcisnął sobie ją między zęby i wskazał palcami na siebie 

- To nie, ale ja tak 

Myślałam, że wybuchnę mu śmiechem w twarz, ta sytuacja była najśmieszniejszym wydarzeniem w moim całym życiu. 

- Wyglądasz przezabawnie

- Dzięki, nie dokładnie chodziło mi o to, ale cieszę się że przynajmniej cię rozśmieszyłem, a więc zacznę od tego, że chciałem Cię przeprosić ta cała sytuacja w restauracji była zbędna, myśle że przesadziłem, nie powinienem się wtrącać to ich sprawy, chciałem tylko abyś wiedziała, że cię kocham i że jesteś najważniejsza, starałem się przygotować dla ciebie coś niezwykłego, ale mnie nie stać, tak naprawdę niewiele mogę Ci dać, bo sam niewiele mam, ale wydaje mi się, że uczucie jakim cię darzę jest cenniejsze niż złoto, po prostu...

Nie pozwoliłam mu dokończyć, nie mogłam już dużej wytrzymać bez jego ust, a gdy się od siebie oderwaliśmy spojrzałam mu głęboko w te jego ciemne tęczówki

-Diego nie musisz tego mówić, twoje oczy mówią wszystko za ciebie

Reszta wieczoru upłynęła nam cudownie. Z nim nawet perspektywa nudnego meczu nie jest już taka zła. 

~Leon~

Za oknem ciemny wieczór, żadnych gwiazd na niebie, i porywisty wiatr, który porywał wszystko do okoła, boje aię, boje się jak cholera. A czego? Boje się o dwójkę moich najbliższych przyjaciół, którzy w tą niespokojną noc postanowili wybrać się helikopterem 100 km stąd, Fede może i ma gest, bo ma i to całkiem duży, zwarzając na jego wydatki, ale czy odzyska Lu za pomocą wydawania na nią tyle kasy? Moim skromnym zdaniem trochę przesadza. Jednak jest jeszcze jedna rzecz, która nie daje mi spokoju, on niby jest znanym na całym świecie muzykiem, ale przecież to nie możliwe, żeby dzięki temu tyle zarabiał. Jednego dnia wynajął limuzynę, szofera i helikopter to daje sześćdziesiąt pięć tysięcy. Kupił sobie smoking, a Lu kiecke za czterdzieści pięć tysięcy, za rezerwację też sypnął hajsem no i

pożyczył mi sto tysięcy na ślub. Razem to wszystko daje około dwustu tysięcy euro. Cholera jasna, jakim cudem go na to stać? To wszystko jest strasznie podejrzane. 

-Leon nad czym tak myślisz? 

Z zmyślenia wyrywa mnie głos mojej cudownej narzyczonej

- Nad naszym ślubem

Nie mogę powiedzieć jej przecież, że myśle o sprawach finansowych Fede, to zabrzmiało by źle, tak jakbym był zazdrosny, a przecież nie jestem

- Jest tyle do zrobienia w związku z tym prawda kochanie? W sumie nawet nie wiem od czego zacząć. 

Odwracanie się do niej i kładę ręce na jej tali

- Może zaczniemy od listy gości 

- Już ją zrobiłam, ale mam do ciebie prośbę 

- Jaką kochanie? 

- Wiem, że Ludmila dużo dla Ciebie znaczy, jest twoją przyjaciółką, ale wolałabym nie zapraszać jej na nasz ślub 

- Niby czemu?

Jestem zdziwiony, czemu na moim ślubie miało by nie być mojej najlepszej przyjaciółki, myślałem, że Violetta lubi Lucie. 

- Tak po prostu, nie chce, żeby zepsuła nam przyjęcie, pewnie za dużo wypije i zacznie wieszać się wszystkim facetom na ramionach, wiesz jaka ona jest, ogólnie chciałabym, żebyś zakończył z nią przyjaźń, wiem że proszę o wiele, ale już raz wylądowałeś przez nią na policji, nie chce żeby ona ściągnęła cię za sobą w dół rozumiesz mnie? 

- Nie, kompletnie Cię nie rozumiem, nie mówisz mi całej prawdy 

Patrzę jej w oczy i widzę kłamstwo, ona coś przede mną ukrywa, ale nie wiem jeszcze co 

- Leon, nie lubie jej i to tyle 

- Czemu jej nie lubisz? Myślałem, że między wami jest w porządku

- Skończmy ten temat okej? Jestem zmęczona i chce iść spać, nie bądź na mnie zły, jesteśmy w związku i chciałam być szczera, więc mówię nie lubie jej i tyle 

- W porządku, nie jestem zły, chodźmy spać, dziś przeżyliśmy o wiele za dużo 

Całuje ją, wiem, że coś jest nie tak, a moj w tym glowa, żeby dowiedzieć się wszystkiego. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dzisiaj bez Fedemiły, to dlatego, że jutro będzie rozdział tylko i wyłącznie o nich ^^ 

Mam nadzieje że się cieszycie ! <3 

Pozdrawiam i zapraszam jutro 

Ola <3