Capitulo 15

~Ludmila~

Na moim zegarze widnieje godzina 19:50, za chwilę przyjedzie po mnie Federico, cholera jasna, strasznie się boje. Czego? Sama nie wiem, może tego, że palne coś głupiego, a Fede nagle zniknie? Albo, że to wszystko jest snem z którego zaraz się wybudzę, wszystko jest takie piękne, magicznę. Przez te cztery lata, Federico strasznie się zmienił, z przystojnego chłopca, którym był przeistoczył się w seksownego mężczyznę, któremu nie może oprzeć się nawet najbardziej uparta dziewczyna. Podchodzę do lustra i uśmiecham się do swojego odbicia. Jestem dumna z tego jak wyglądam, czarna sukienka, którą kupił mi Fede  leży idealnie, a subtelny makijaż i czarne szpilki są świetnym wykończeniem całej kreacji. Biorę do ręki czerwoną szminkę i przejeżdżam nią po lini ust, jestem gotowa. Jeszcze chwilę zerkam na swoje lustrzane odbicie i dostrzegam w nim perfekcję, pod każdym względem. Z zachwytu wyrwał mnie dźwięk dzwonka od drzwi, otwieram je, a moim oczom ukazuje się sylwetka Federico, jego ciało prezentuje się wspaniale w czarnym smokingu, który idealnie opina się na jego wyrzeźbionych ramionach. 

Mam ochotę rzucić się na niego od razu, ale przecież mieliśmy inne plany. Najpierw kolacja, potem przyjemność, a po za tym nie jesteśmy nawet parą chyba nie jesteśmy, nasza relacja jest dość skomplikowana. W każdym razie, wszystko może zmienić się dzisiaj. 

- Ludmila słyszysz mnie? 

- Tak, przepraszam zamyśliłam się, co mówiłeś? 

- Powiedziałem, że pięknie wyglądasz, nie mogę wyjść z zachwytu. Uwierz mi, wykorzystuję całą swoją samokontrolę, żeby nie przelecieć cię teraz na kanapie, ale mamy inne plany, które mam nadzieje wypalą. Chciałbym, żeby ten wieczór był idealny. Taki, że gdy za dwadzieścia lat usiądziemy wspólnie na ławce, jako małżeństwo, będziemy wspominać ten wieczór z uśmiechami na twarzach. 

- Widzę, że masz niezłe plany co do mnie

- Plany? Może mam ich kilka, ale to fantazje powinno spełniać się jako pierwsze, a jeżeli chodzi o nie, to mam ich sporo, oczywiście wszystkie zmierzają w twoim kierunku kochanie 

- Federico, zdecyduj się w końcu, jesteś seksowny, słodki czy arogancki? 

- A co nie pociągają Cię niegrzeczni chłopcy? 

- Pociągasz mnie ty, Federico 

- Lubię gdy to mówisz 

Włoch przyciąga mnie do siebie,  doskonale wyczuwam wypukłość w jego spodniach, napierającą na moją sukienkę. Nasze usta przyciągają się jak dwa magnesy, pragniemy się. 

- Powinniśmy już iść Lu, mamy rezerwacje, wiem, że jestem wpływowy człowiekiem, ale nie załatwie nam drugiego stolika w jednej z najlepszych argentyńskich restauracji, musimy być w Santa Fe za godzinę, a to 100 km od Buenos Aires. 

- Co ty powiedziałeś? 

Byłam zaskoczona, on chciał mnie zabrać do innego miasta, do najlepszej restauracji na zwykłą kolację, mało tego chciał za to wszystko zapłacić sam 

- Och... Kochanie, powiedziałem właśnie, że zabieram cię helikopterem do Santa Fa na idealną kolację. Mam nadzieje, że się cieszysz, bo wynajem stolika w restauracji ' I Latina' wcale nie należało do łatwych rzeczy, ale mam wpływy i znam odpowiednich ludzi, bez tego czekalibyśmy na rezerwcję dwa lata. 

- Jestem w szoku Fede

- Powiedziałem Ci już, uwielbiam Cię uszczęśliwiać kochanie

Patrzę chwilę w jego czekoladowe tęczówki pełne porządania, chwytam za kołnierzyk jego koszuli i z lekką brutalnością rzucam się na jego usta, a więc zapowiada się cudowny wieczór. 

~Diego~ 

Jestem na siebie zły, posprzeczałem się z Fran o Violette i

Leona, nie powinno tak być. To ich sprawy i nie powinienem się wtrącać, zrobią co będą uważali za słusznę, mam nadzieje, że ułoży im się i będą szczęśliwi, przecież wszyscy na to zasługujemy prawda? A jeżeli mowa o szczęściu to ostatnio nie poznaję Ludmily, ona się uśmiecha i jest inna, promienieje, znów bije od niej ten dawny blask, który oślepia mase facetów. Wydaje mi się, że to przez powrót Federico. Nie rozumiem jakim cudem ona tak po prostu wszystko mu wybaczyła,  przecież tak cierpiała. W każdym razie, skoro jej to pasuje to nie będę miał nic przeciwko. Teraz muszę zająć się swoją dziewczyną, to ona jest najważniejsza. Myślałem o restauracji, ale siedzenie w idealnie dopadowanych do mojego ciała ciuchach, żeby wyglądać kameralnie, odpadały, nienawidzę tego. Więc postanowiłem zorganizować dla Fran coś w domu, zamówie pizzę, kupię kwiaty, włącze muzykę i przetańczymy cały wieczór. No proszę wizja idealna, a Ludmila mówiła, że nie jestem romantykiem.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Dzisiaj dość krótko, przepraszam ;( 

Po prostu cały dzień byłam zajęta i nie miałam czasu zbytnio się rozpisywać ;(

Kolejny rozdział będzie o wiele dłuższy ponieważ zawre w nim randkę Fedemily, wspólny wieczór Diecesci , wyznanie prawdy u Leonetty i PIERWSZA PERSPEKTYWA ANDREASA, w której pozna on... Kogoś, narazie nie powiem kogo ;)) 

W każdym razie zapraszam jutro<3 

A teraz mam do was pytanie, czy chcielibyście, ponieważ mam taki pomysł i nie wiem czy jest dobry, abym napisała One Shota, a o czym? 

O seryjnym mordercy, który porywa swoją kolejną ofiarę, w której po czasie się zakochuje...  

Oczywiście w roli głównej Fedemila <3 

Co wy na to ? Czekam na wasze opinie <3 

Pozdrawiam Ola <3