Capitulo 30

~Ludmila~ 

STYCZEŃ- BEZ NIEGO

LUTY- BEZ NIEGO 

MARZEC- BEZ NIEGO

KWIECIEŃ- BEZ NIEGO

MAJ- BEZ NIEGO

CZERWIEC-BEZ NIEGO

LIPIEC- BEZ NIEGO

SIERPIEŃ- BEZ NIEGO

WRZESIEŃ- BEZ NIEGO

PAŹDZIERNIK- BEZ NIEGO

LISTOPAD- BEZ NIEGO

GRUDZIEŃ- BEZ NIEGO 

STYCZEŃ- BEZ NIEGO 

LUTY- BEZ NIEGO

MARZEC- BEZ NIEGO

KWIECIEŃ- BEZ NIEGO

MAJ- BEZ NIEGO 

CZERWIEC- BEZ NIEGO 

Półtora roku, osiemnaście miesięcy, siedemdziesiąt osiem tygodni, pięćset czterdzieści siedem dni, trzynaście tysięcy sto dwadzieścia osiem godzin i czterdzieści siedem milionów dwieście sześćdziesiąt tysięcy osiemset sekund... tyle czasu minęło od kąt widziałam, go po raz ostatni. Nie jestem na niego zła, nie mam do niego o to żalu, bo zrobił to dla nas. Jeżeli mam mieć do kogoś wyrzuty, to tylko i wyłącznie do siebie, a czemu? Zakochałam się, jestem w szczęśliwym związku z Teo. Przynajmniej tak mi się wydaje. Nadal kocham Fede, ale miał wyjechać na trochę, a nie na tak długo. Przekręcam się na drugi bok i wtulam w tors mojego chłopaka

- Moja księżniczka już wstała?

Teo uśmiechnął się do mnie, tym zniewalającym uśmiechem i pocałował mnie w czoło. Uwielbiałam w nim tą jego opiekuńczość i troskę, z nim nic nie wydaje mi się straszne 

- No niestety, a miałam taki cudowny sen o tobie 

- Tak, a co tam robiłem? 

- Nie żyłeś 

Wybucham śmiechem, a mój chłopak udaje ewidentnego focha 

- Nie odzywaj się do mnie królewno 

- Oj kotek, nie obrażaj się na mnie

Siadam na nim okrakiem i przygryzam dolną wargę wiem, że on uwielbia gdy to robię

- Nie przekupisz mnie tym, nie ma opcji piękna 

- A tym? 

Przybliżam swoje usta do jego ust. Obydwoje zamykamy oczy i dajemy ponieść się emocją. Niestety naszą chwile zakłócił dźwięk telefonu, który Teo koniecznie musiał odebrać

To zapewne Federico do niego zadzwonił, przecież mój były utrzymuje kontakt z każdym tylko nie ze mną, ponieważ tak jest dla nas lepiej. Bolało mnie to, przecież to normalne, że tęsknie za jego głosem, dotykiem, po prostu za nim. Ale nie mogę dłużej o nim myśleć, teraz moja miłość należy do innego człowieka. Pasquarelli nie wie o moim związku, wydaje mi się, że nie musi wiedzieć o wszystkim. Nagle do sypialni wpada wściekły brunet

- Stało się coś? 

- Nie, po prostu drażni mnie fakt, że oszukuje przyjaciela i wysłuchuje tego jak bardzo za tobą tęskni. Po prostu czasem mam ochotę powiedzieć mu prawdę o nas

- Ale nie możesz mu powiedzieć, on źle to przyjmie 

- Wiem, zabrałem mu jego posadę, a na dodatek jego dziewczyne, nienawidzę się za to

- Jeżeli chcesz to możemy się rozstać 

Teo siada na łóżku i ukrywa głowę w dłoniach 

- I tak wiem, że rozstaniemy się, kiedy tylko on wróci. Nie okłamiesz mnie , wiem że mimo wszystko kochasz go bardziej niż mnie 

Ma racje, kocham ich obu, ale przecież mu tego nie powiem 

- To nie prawda, kocham tylko i wyłącznie ciebie, on już nic dla mnie nie znaczy 

Słowa, które wypowiedziałam zraniły moje serce. Nie powinnam tak mówić, nie powinnam go okłamywać, bo to najgorsza rzecz na świecie, ale co miałam zrobić? 

- Na prawdę? 

Na jego twarzy znów pojawił się uśmiech położył się obok mnie i mocno przytulił

- Będę z tobą już na zawsze, kocham cię

Każde kłamstwo wypowiedziane przeze mnie raniło cząstke mojego serce w którym miejsce miał tylko Federico.

~Leon~ 

Razem z moją cudowną żoną idziemy do pubu w którym wszyscy się umówiliśmy. Tak, nasza paczka znowu jest cała. Nawet wzbogaciła się o nowe osoby. Strasznie polubiliśmy się z Teo, Vinem, Salem i.Louisem. Wiem kim oni są, wiem kim był Fede. Z resztą sam mi o tym powiedział, jakoś nie przejmuje się tym, że są zabijakami. Przynajmniej dopóki czymś im nie podpadne, bo potem może być gorzej. Ludmila dołączyła do ich ekipy. Podobno jest cholernie uparta i potrafi wyciągnąć od każdego człowieka bardzo dużo informacji. Oczywiście nie jeździ z chłopakami na misje, bo to nie dla niej, ale ogólnie dobrze jej idzie. Z Fede utzymujemy kontakt telefoniczny, rozmawiamy ze sobą codziennie po kilka godzin, czasem do rozmowy dołącza się Diego. Tak zostaliśmy przyjaciółmi, Hernandez jest naprawdę spoko. Nie wiem co bym bez niego zrobił. Bardzo dużo mu zawdzięczam i uwielbiam go. 

- Kochanie o czym myślisz? 

- O niczym ważnym, patrz jesteśmy już 

Otwierm drzwi i przepuszczam Violette, a ja wchodzę zaraz po niej, jak zwykle przybyliśmy pierwsi, chodziasz chwila, na krześle obok stołu bilardowego siedzi tajemnicza postać. Przyglądam się owej postci i szeroko się uśmiecham. Violetta głośno piszczy i rzuca się w ramiona mojemu najlepszemu przyjacielowi. Ta grzywka, ta postura ... Federico. A moje życie staje się jeszcze piękniejsze. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hejoł <3 !

Tak, wiem dzisiaj dość krótko. 

I tak wiem nie miało być związku Teomila, ale jedak jest xd 

A więc, nie wiem czy zauwarzyliście, ale mam nowy cudowny szablon, który zawdzięczam wspniałej, jedynej i nie powtarzalnej - Alexandrze Ludwig, kochana uwielbim cię <3 

Pozdrawiam Ola<3 

PS Tak dla jasności to jest Teo: