Chapter 7

~Ludmila~

Lekcje dały mi dzisiaj w kość, było masakrycznie, cały czas myślałam o...Federico. To dziwne, bo wiem, że nie powinno się myśleć o kimś kogo się nienawidzi, ale jego oczy i uwodzicielski ton głosu, ciągle krążą mi po głowie. Masakra. Mam swojego księcia, z którym będę szczęśliwa o ile go znajdę, więc koniec z myśleniem o nim. Wchodzę do naszego domku, w oczy od razy wrzuca mi się Fran, krzątająca się po kuchni.
- Cześć Fran, możemy pogadać?
Włoszka patrzy na mnie przez chwile, w jej oczach widzę smutek, nie mam pojęcia co zrobiłam, ale musiało ją to zaboleć. Dziewczyna omija mnie i wychodzi na dwór, jak widać zasłużyłam sobie. Niestety, w tym domu jest jeszcze jedna osoba z którą od jakiegoś czasu nie rozmawiam i nie chodzi o Fedusia... Czy ja właśnie nazwałam go Fedusiem? Pomińmy ten fakt. Chodzi o Violette, ona też od jakiegoś czasu olewa mnie na każdym kroku. Czemu? Pojęcia kurwa nie mam.
Może chodzi o Diego? Violetta zakochana w Diego? Całkiem możliwe, pasowaliby do siebie.
W każdym razie muszę pogadać z Castillo, może przynajmniej ona mnie nie oleje. Wchodzę na piętro i pukam do pierwszych drzwi po lewej, nie czekam jednak na pozwolenie, aby wejść po prostu wbijam do jej pokoju
-Violetta, musimy pogadać
- Wiem, tęsknie za tobą
- Ja za tobą też
Obydwie wpadamy w śmiech i rzucamy się sobie w ramiona. Ja i Violetta zawsze byłyśmy jak siostry, obrażałyśmy się na siebie, a po chwili bez żadnych wyjaśniej bawiłyśmy się dalej
- Czemu byłaś na mnie zła?
-Lu, nie byłam zła, po prostu potrzebowałam chwili, Leon zrobił coś złego i powiedział o tym Federowi.
- A dowiem się co zrobił?
Violetta spuszcza wzrok i siada na łóżku, ja od razu zajmuje miejsce obok niej, widać że jest jej trudno to powiedzieć, ale musi to z siebie wkońcu wydusić
- Przespałam się z Leonem na obozie
- O w dupe...
- No w dupe, też było
- Vilu, nie musze znać szczegółów
- A wiesz co jest najgorsze?
Kiwam przecząco głową, przespanie się z Leonem, wcale nie było złe, w końcu było bez uczucia. Tak samo jak ja i Pasquarelli. U nas też odbędzie się to bez uczucia...czy aby napewno?
- Zakochałam się w nim, a on przeleciał moją koleżankę
O cholera, jej ostatnia wypowiedź totalnie zwala mnie z nóg, co za dupek
- Vilu, spokojnie... Może powinnaś z nim pogadać, skąd wiesz, że się z nią przespał?
- Leżałam na łóżku obok
Nie wiem czy bardziej chce mi się śmiać, czy płakać. I pierwsze i drugie będzie niestosowne
- Czyli, zjebał wszystko?
- Tak, a najgorsze jest to, że nie mogę przestać o nim myśleć.
- Wiem coś o tym
Violetta posyła mi pytające spojrzenie, mogłam tego nie mówić
- Ja, powiedziałam ci o co chodzi z Leonem, teraz ty gadaj... czyżby chodziło o Diego?
- Nie, myślałam, że tobie chodzi o Diego
- Nie, mi chodzi o Leona
- A ja mówie o Fede, ostatnio często o nim myśle... sama nie wiem dlaczego, po prostu...tak jakoś wychodzi... ale nie jestem zakochana, nie myśl o tym nawet Vilu
- Kochana to jak inaczej chcesz to wyjaśnić? Zakochujesz się Lu, posłuchaj wiem, że to chore, ale ostatnio trochę z num gadałam. To naprawdę miły chłopak. Wydaje mi się, że powinnaś dać mu szanse i poznać go, jest naprawdę inny niż ci się wydaje.
Może ona ma racje, może naprawdę powinnam dać mu szanse
- Przemyśle to kochana, a teraz chodź tu, muszę cię przytulić

~Diego~

Leon i Federico postanowili się pogodzić. To naprawdę super są przyjaciółmi, ale ja też jestem ich przyjacielem do cholery jasnej i naprawdę boli mnie fakt, że obrabiają mi dupe za plecami. Próbowałem pogadać z nimi na stołówce, jedyne co usłyszałem to słowo 'spierdalaj' milutko. Obecnie jesteśmy po lekcjach i mamy trening, co nie jest niczym dziwnym zwarzając na to, że za tydzień gramy mecz i nie możemy spisać nas na straty. Jesteśmy pierwsi w tabeli wyników i żaden z nas niechce, aby było inaczej.
- Diego, jesteś z nami?
- Ale w czym z wami?
Patrzę na stojących naprzeciwko mnie Maxiego i Marco.
- Rozgrzewka
No tak, do rozgrzewki potrzebna jest trójka, a moja ekipa znalazła sobie zastępce. Spoglądam na Broadweya, który gra razem z Verdasem i Pasquarellim, chłopak niby gra dobrze, ale nie koniecznie potrafi w pełni wykorzystywać wszystkie swoje możliwości.
- Dobra, chodźmy
Biorę piłkę do ręki i rzucam do Marco, niestety okazuje się, że piłka nie chce trafić w jego ręcę, a w głowę Pasquarelliego. Wczoraj Camila, dzisiaj On. Niedługo zaczną nazywać mnie stadionowym zabijaczem.
- Co ty kurwa wyrabiasz Hernandez?
- Fede to był przypadek, Marco miał ją złapać, ale jak widać nie udało mu się.
Czerwony z nerwów Pasquarelli kieruje się w moją stronę, nic dobrego z tego nie wyniknie
-Jakoś ci nie wierze, najpierw próbujesz odebrać mi szanse u niej, a teraz chcesz pozbyć się mnie i zająć moje miejsce w drużynie tak?
- Pojebało cię nigdy...
Nie zdąrzam dokończyć wypowiedzi, ponieważ na moim oku ląduje pięść Federico. Dostałem. Nie sądziłem, że kiedykolwiek mógłby mi to zrobić, przyjaciel... Włoch nachyla się do mnie i szepcze do ucha
- Nie zbliżaj się do niej Hernandez, to była tylko próbka moich możliwości.
Mam ochotę się rozpłakać. Nie dlatego, że dostałem w oko, tylko dlatego, że właśnie straciłem brata.

~Francesca~

Czuje się samotna. Nie rozmawiam z dziewczynami, tęsknie za ojczyzną, to wszystko po mału mnie wykańcza.
Dlaczego wszystko nie jest takie jak w dzieciństwie? Jedynym problemem, wtedy było tylko to, czy będę miała z kim budować babki z piasku. Pamiętam jak kiedyś Diego rozwalił mi jedną, a potem szybko ją naprawił, abym nie płakała, tak zaczęła się nasza przyjaźń. Mieliśmy po pięć lat. Byliśmy nierozłączni, kiedy jedno nie potrafiło czegoś zrobić drugie od razu mu pomagało. Niestety wszystko skończyło się kiedy mieliśmy po trzynaście lat, zdałam sobie sprawę z tego, że jestem w nim zakochana. Wiedziałam wtedy, że nic dla niego nie znacze, więc postanowiłam odejść. Z dnia na dzień zakończyłam całą przyjaźń, od tamtej pory nienawidzimy się i wolałabym, aby tak już zostało.
- Co, przyjaciółeczki cię zostawiły?
- Odwal się ode mnie Torres
- Spokojnie, nie przyszłam się bić
Rudowłosa podnosi ręcę do góry i uśmiecha się do mnie, odwzajemniam jej uśmiech, dziewczyna widząc to siada na ławce obok mnie
- Co chciałaś Camila?
- Pogadać widzę, że ciągle jesteś sama i stwierdziłam, że możesz potrzebować towarzystwa
Dziwi mnie jej zachowanie, ale może naprawdę ma dobre intencje
- Nie mam ochoty rozmawiać z dziewczynami, a twoje towarzystwo dobrze mi zrobi
- No widzisz, zastanawia mnie jak one mogły cię zostawić. Cheerleaderki nie zostawiają swoich w potrzebie, więc nie wiem jak to jest.
A po za tym wydaje mi się, że była byś niezłą tancerką, myślałaś kiedyś o tym?
- Ja? Nie, to raczej nie dla mnie
- Oj, mylisz się, może chcesz spróbować? Jutro mamy trening, wpadniesz?
- Zastanowie się
Propozycja Camili wcale nie była głupia, fajnie było by być dostrzegalną.
- No to przemyśl to sobie, a ja na poprawe humoru, zabieram cię na zakupy i nie waż mi się odmawiać
- No dobra, to napewno poprawi mi humor
Camila łapie mnie za rękę i zaciąga w kierunku sklepów. Czyżbym dobrze zrobiła ufając jej?

~Federico~

- Nie każdy dzień, był naszym dniem.
Nie każdy sen doczekał się spełnienia.
Nie każdy śmiech był śmiechu wart.
Wsród był duch, prowadził nas, los który zmieniał drogi. Co o tym sądzisz?
- Jak na początek nieźle, ale włóż w to więcej serca Fede
-Za chwile kopnę cię w dupe, staram się doceniłbyś to stary
- Spokojnie, tylko mnie nie uderz
- To nie jest śmieszne, dałem ponieść się nerwom, nie powinienem tego robić
- Pierdolisz głupoty, a tak po za tym to niepamiętam, żebyś dawał Ludmile kwiaty dzisiaj
- Zamówiłem kuriera, on donosi kwiaty, a ja mogę udawać, że nic o tym nie wiem
Uważam swój pomysł za wybitnie genialny, ona dostaje codziennie kwiaty z wierszykami, a ja bule za to dwa razy więcej hajsu... po prostu cudownie.
- A jaki cytat wysłałeś jej dzisiaj?
- Po toniach błądzi wiele dusz.
Topi smutki samotnie w głębi wód.
Jesteś jak mój stały ląd
Latarni morskiej światłem, co prowadzi mnie.
- Kurwa, dla niej jakoś potrafisz napisać coś sensownego
- Za chwile dostaniesz w ryj
- Tak jak Diego?
Verdas wybucha śmiechem, niestety mnie nie zabardzo śmieszy cała ta sytuacja
- Ogarnij się
- Dobra, dobra. Wydaje mi się, że powinieneś jej powiedzieć o tym co czujesz i, że to ty to piszesz, bo za niedługo zacznie myśleć, że to Diego
- Zgupiałeś do reszty, wiesz jak by zareagowała?
- Nie i ty też nie. Dopóki nie spróbujesz nie dowiesz się, a co jeżeli ona tylko udaje? Słyszałeś jej wypowiedź na Angielskim? Chciałaby wiedzieć kim jesteś i wydaje mi się, że zaakceptowałaby cię.
-Nie wydaje mi się
Z jednej strony Leon ma racje, ale z drugiej przyznanie się było by istnym szaleństwem. Dzisiaj Ludmila zaproponowała mi sex, jakoś nie wierze w to, że pójdzie ze mną do łóżka, ale to ona sama wyskoczyła z tym pomysłem, ja tylko chciałem pobudzić lekko jej wyobraźnie. Jeżeli dzisiaj między nami do niczego nie dojdzie to na razie nie będę się wychylał, jeżeli natomiast dzisiaj zrobimy coś co dla mnie było by spełnieniem marzeń to wyznam jej wszystko co do niej czuje.

~Violetta~

Razem z Lu wybrałyśmy się na spacer po mieście, jednak coś bardzo mocno przykuło naszą uwage, a mianowicie Francesca i Camila razem na zakupach. One razem? Albo świat zwariował, albo to ukryta kamera. Nie mogę pozwolić, aby moja przyjaciółka zadawała się z tą pieprzoną tapeciarą. Podchodzę do Włoszki i kładę rękę na jej ramieniu
- Fran, możemy pogadać?
- A mamy o czym?
- No chyba tak, w końcu jesteśmy przyjaciółkami
- Nie, nasza przyjaźń jest skończona Violu, nie chce was znać.
- I teraz masz zamiar zadawać się z tą głupią, rudą małpą?
- Ona przynajmniej mnie rozumie i stara się pomóc
- Czyli chcesz to zakończyć tak?
- Tak
Fran odwraca się do mnie plecami i odcodzi a, w moich oczach pojawiają się łzy. Kiedyś takie nierozłączne, a teraz?

~Leon~

Zaczynam się bać. Nie wiem o co chodzi, ale od kąt tylko wróciliśmy z Fede do domu, to on udał się do swojego pokoju i zaczął w nim sprzątać. Zmienił pościel, wypsikał ją swoimi perfumami, poodkurzał, wytarł kurze, a nawet zapalił świece zapachowe. To jednak nie wszystko, najdziwniejsze jest to, że w między czasie umył się... dwa razy.
- Dobra opowiadaj co się dzieje, bo ewidentnie ci odbiło.
- Nic się nie dzieje, po prostu wole jak jest czysto.
- Tak, a ja mam syreni ogon i na imię Arielka, opowiadaj
- Stary, nic się nie dzieje. Przysięgam
- I tak ci nie wierze Fede, za dobrze cię znam.
- Wiesz co pójdę umyć się jeszcze raz -Myłeś się piętnaście minut temu
- Jeszcze raz mi nie zaszkodzi
- Ale...
Niestety, nie za bardzo udaje mi się dokończyć zdanie, ponieważ Fede znika za drzwiami łazienki, lepiej będzie jak wyjdę i pójdę spać, jutro rano jest trening, a ja chce na niego wstać.

~Ludmila~

-Matko, Diego co ci się stało?
Patrzę na mojego przyjaciela z niedowierzeniem ma podbite oko, wygląda z nim jak kretyn.
- Maxi na treningu, źle podał mi piłkę i trafił mi nią w oko, nie przejmuj się, to nic
Od zawsze twierdziłam, że sport jest niebezpieczny, jeden błąd i kończysz jak Hernandez
- A co z tobą Lu, jesteś jakaś przygnęniona stało się coś?
- Tak, chodzi o Fran, zaczęła przyjaźnić się z Camilą i zerwała przyjaźń ze mną i Vilu, nie wiem czemu, ale boli mnie to.
- Jak to z Camilą?
Diego wydaje się być bardzo zaniepokojony, jednak stara się to ukrywać
- Nie wiem jakim cudem, ale tak postanowiła
- Nie martw się, napewno zrozumie, że popełnia błąd i wróci
Diego przysłuwa się do mnie i mocno przytula, potrzebowałam tego.
- Pamiętaj, że na mnie zawsze możesz liczyć, jesteś dla mnie jak młodsza siostra
- Dziękuje, ale spadam do siebie. Muszę się położyć
- No dobrze, to do jutra sister
-Do jutra
Daje buziaka w policzek mojemu przyjacielowi i udaje się na góre. Wchodzę do pokoju, a moim oczom ukazuje się śpiący już w łóżku Federico. W pokoju unosi się przyjemny zapach perfum Pasquarelliego. To ja proponuje mu wspólne spędzenie nocy, a on zasypia? No po prostu cudowny jest. I słodki kiedy śpi... STOP!!! Nie mogę myśleć o nim w ten sposób. On jest... obiektem mojego porządania. W końcu to przyznałam. Jest pociągający i kręci mnie. To wszystko. Widzę w nim tylko osobę, która mogłaby zaspokoić moją erotyczną podświadomość.
Gaszę światło w pokoju i dopiero teraz moją uwagę przykuwają zapalone świece. Postarał się. Zdejmuje ze swojego ciała czarną sukienkę i w samej bieliźnie kładę się obok Federico. Nie mogę go obudzić, bo napewno by mnie wyśmiał, więs postanawiam odwrócić się do niego plecami. Im mniej będę na niego patrzeć, tym lepiej będzie dla mnie.
Zamykam oczy i próbuje zasnąć, na szczęście ktoś jednak mi w tym przeszkadzam. Na mojej szyji czuje ciepły dotyk ust Pasquarelliego, jest mi przyjemnie.
- Jedno twoje słowo Lu, a przestaje
Mój rozum każe mi go odrzucić, ale moje serce i porządanie mówi zupełnie co innego
- Nie chce, żebyś przestawał
Po chwili jego ręcę lądują na mojej tali, Federico odwraca mnie na plecy i pochyla się nade mną. Czuje jego dotyk na każdym fragmencie mojego ciała. Mam ochotę krzyczeć z rozkoszy. Odrywam głowę od poduszki i zaczynam całować kąciki jego ust, po chwili nasze usta złączają się ze sobą, a języki idealnie współgrają. Noc z nim, jest najlepszą nocą w moim życiu.

~~~~~~~~~~
Hejoł <3
Witam was, w tym smutnym, ale jednocześnie radosnym dniu. Wczoraj wyemitowano ostatni odcinek naszego fioletowego serialu, szczerze przyznam, że mam ochotę płakać, ponieważ już nigdy o godzinie 22, nie odpale w internecie kolejnego odcinka Violetty. Wszystko zakończyło się szczęśliwie. Każdy miał kogoś z kim, był szczęśliwy. Nawet Andreas spotkał miłość swojego życia. Mam ochotę płakać, ale i śmiać się, ponieważ sezon skończył się w cudowny sposób <3
Pocałunki, pary, przyjaźnie to były cudowne trzy ostatnie odcinki <3
Jedynie drażni mnie fakt, że nie wiem co stało się z Priscillą, w każdym razie wyparowała chyba XD
Leonetta <3
Diecesca <3
I moja ulubiona Fedemila *.* <3 :* !
Mimo to, nadal zostaje oglądanie Violetty od początku, zauwarzyliście jak wszystko zmieniło się od pierwszego sezonu?
Nie wiem jak u was, ale u mnie ten serial ma szczególne miejsce i wiem, że kiedy będę miała zły dzień, będę mogła do niego wrócić ^^
Pozdrawiam Ola<3