Capitulo 25

Capitulo 25

~Federico~

Jazda z Teo nie należy do cudownych doświadczeń, ale niestety jestem zmuszony do jego towarzystwa. Gdybym czasem myślał nad tym co mówię, to nie musiałbym teraz tu siedzieć, ale nie ja musiałem palnąć coś tak głupiego. Ludmila jest wspaniałą kobietą i zasługuje na wszystko co najlepsze. Było między nami tak dobrze, zaakceptowała to kim jestem, wybaczyła odejście i znów pozwoliła mi się sobą opiekować, a ja ? A ja spierdoliłem wszystko na wejściu. Nie powinienem tak reagować, ale za bardzo przyzwyczaiłem się do władzy. Nie przywykłem jeszcze do jej zachowania, ale wiem, że muszę ją jakoś udobruchać. Kolacja, kino a może zabiorę ją do Paryża? Szczyt wieży Eiffla, kolacja, zachód słońca i skrzypek, który będzie wygrywał nam romantyczną melodie. Randka idealna, ale czy ona się na nią zgodzi? - Stary, a może Ludmila ma jakąś siostrę bliźniaczkę co,bo dobra dupa z niej.
Odwracam głowę w stronę przyjaciela i posyłam mu groźne spojrzenie, Teo uśmiecha się triumfalnie do lusterka. Jeżeli chciał mnie wkurwić jeszcze bardziej, to udało mu się to. Nienawidzę jak ktoś mówi tak o moim skarbie.
- Po pierwsze Lu jest kobietą, a nie dupą rozumiesz? Po drugie nie ma siostry, a po trzecie odpierdol się od niej, albo odstrzele ci jaja okej?
- Spokojnie eleganciku. Ja tylko żartuje. Chciałem tylko powiedzieć, że ci zazdroszczę, ona jest piękną i wspaniałą kobietą, masz farta Pasquarelli, z resztą nie pierwszy raz.
Nie rozumiem go, co on ma na myśli mówiąc, że nie pierwszy raz mam farta?
- O co ci chodzi Teo?
- O nic, tak sobie myśle na głos
Reszta drogi minęła nam w milczeniu. Cały czas zastanawiałem się o co może mu chodzić?

~Francesca~

Lody, lody, lody. Tak właśnie wyglądało moje po południe z Violettą, rozumiem jest zrozpaczona, ale ile można? Diego zadzwonił do mnie godzine temu i co dziwne powiedział, że Leon zostaje u niego na noc. Myślałam, że oni się nienawidzą. Obydwoje nie należą do łatwych ludzi, więc jestem w szoku. Słyszałam od Hernandeza, że Verdas nie przyjął tego najlepiej. Podobno cierpi, ale gdyby poświęcał więcej czasu Violi, a mniej Ludmile i innym problemą, to do niczego takiego by nie doszło i wszyscy byliby szczęśliwi, ale nie panna mam blond włosy i pełno problemów, bo zostawił mnie chłopak, a to wywołało u mnie tak dużą traumę, że zaczęłam ćpać i mieć wszystko w dupie musi być najważniejsza. Boże jak ona mnie denerwuje. W pewnym momencie Violetta wybucha głośnym płaczem, a ja przytulam ją do siebie i zapewniam, że wszystko będzie dobrze, w końcu każdy zasługuje na happy end.

~Tomas~

Siedzę na łóżku z gitarą w ręku i wygrywam na niej rytm, który pamiętam jeszcze za czasów studia.
Ser mejor, jest cudowną piosenką. Z moich ust zaczynają wydobywać się słowa piosenki. Minęło tyle lat, a ja wszystko doskonale pamiętam. Do moich uszu dochodzi dziwny dzwięk, który nie ma nic wspólnego z instrumentem, na którym gram. W końcu dociera do mnie, że to mój telefon, wyciągam go z kieszeni spodni i patrze na wyświetlacz. To ona. Dzwoni do mnie. Moja miłość. Moja melodia i sens dzięki, któremu postanowiłem wrócić do Buenos Aire. Odbieram telefon i przykładam do ucha
- Witaj Ludmilo
- Cześć Tomas, nie przeszkadzam Ci?
-Nie, nie robie w sumie nic ważnego, a stało się coś?
- Nie, chodziasz... tak, pokłóciłam się z Fede i nie mam z kim pogadać, wpadniesz do mnie?
- Tak, za niedługo u ciebie będę, kupie coś dobrego, wypożyczę jakiś film i spędzimi jakoś ten wieczór, może być?
- Tak, w każdym razie czekam, do zobaczenia
Rozłącza się, może nie wszystkie moje szanse są stracone?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Witam was, po kilku dniach nie obeności. Przepraszam, ale miałam kare, która dobiegła już końca :)
Dzisiaj był 61 odcinek Violetty, nie mogę doczekać się, aż go obejrzę.
W każdym razie jutro rozdział będzie normalnie o 20 <3

A i jeszcze jedno, mój blog będzie posiadał 60 rozdziałów :)
Więc 1/3 mam już z głowy XD

A więc Dobranoc, pozdrawiam i do jutra

Ola <3 !